Zolang ik me kan herinneren houd ik van verhalen, gedichten, woorden, klanken en zingen… Toch kreeg ik op de lagere school de stempel; dyslexie. Het kwam mij vreemd voor! 

Hoewel ik natuurlijk wel zag dat ik niet foutloos kon lezen en schrijven en dat dit mij problemen opleverde in het schoolse leren. Pas heel veel later kwam het inzicht dat ik me de letters en cijfers eigen kan maken. Dat ik daarvoor een ander soort concentratie kan aanzetten waardoor ik de letters en cijfers kan zien. Zien zoals ze zijn, zonder verhalen of complexe gedachten. En dat, als je het goed schrijft een ander er ook nog iets aan kan hebben.